Salsa

Lange tijd heb ik voor mijn vader geschaamd. Het is een vrij excentriek figuur, op zijn zachtst gezegd. Vooral als je in de puberteit bent, en je hoofd zit onder de pukkels en je bent al onzeker, dan wil zo'n vader niet helpen. Zo waren wij op vakantie op Curaçao, ik was denk ik een jaar of twaalf. Twee momenten van diepe schaamte kan ik mij nog herinneren. Het eerste moment: wij moesten een bus halen (waarom is mij niet duidelijk, het was vakantie). Mijn vader rende voor ons uit en ging voor de bus staan zodat de chauffeur niet zonder ons weg kon rijden. Het duurde een paar minuten voordat wij kwamen aangehold. De dodelijke blikken van de passagiers in de bus zal ik nooit vergeten.

Dan een andere Curaçaose herinnering: we waren in Willemstad, waar wij om de een of andere reden elke avond bij een Italiaan aten in een achterbuurt (het terras stond naast een vuilcontainer). Verderop was een soort straatfeest aan de gang. Salsamuziek speelde, en iedereen stond te dansen. Zonder ook maar een moment na te denken stortte mijn vader zich in het feestgedruis en danste zijn eigen soort salsa. Dat de hele dansende menigte verbaasd stond te kijken naar die rare blanke kon hem niks schelen. Intussen stond ik, ontluikende puber, met een rood hoofd aan de kant, mijn tranen te verdringen.

Hoe ouder ik werd, hoe beter ik ermee om kon gaan. Toen ik zeventien was brachten wij oud en nieuw door in Miami. De ober bracht ons voortdurend het verkeerde eten, en dat was nog vies ook. Toen de rekening betaald moest worden, zei mijn vader: “Ik tel tot vijf en dan zetten we het op een lopen.” Lachend renden we weg met een boze ober achter ons aan.

En vorig jaar, op het Boekenbal, begreep ik dat mijn schaamte voorbij was. De opening in de zaal was net afgelopen, en een DJ startte de muziek, de dansvloer was nog helemaal leeg. Onmiddellijk begon mijn vader te dansen, ik herkende de Hugo-salsa uit Willemstad. Met open mond stonden schrijvers en uitgevers te kijken naar deze man die rondsprong in een ongestreken roze overhemd. Maar ik ging niet door de grond. Ik was trots op mijn originele vader die zich nooit iets aantrekt van wie of wat dan ook. Die magische ontdekkingen doet met woorden, ons in zijn eentje opvoedde, de eerste computer in Nederland in elkaar zette, en in een Amerikaanse cel belandde toen hij met Afro-Amerikanen voorin een bus ging zitten toen dat nog niet mocht (en als je het mag geloven ook het internet heeft uitgevonden en als enige blanke bij de Black Panthers heeft gezeten). Ik liep de dansvloer op, en samen dansten wij onze eigen salsa.

In: Parool 18/12/10