Cellofaan

Toen ik gevraagd werd voor Het Parool columns te gaan schrijven, nam ik mij voor geen klaagcolumns te schrijven. Over toeristen die op het fietspad lopen, dat soort werk. Het was geen gemakkelijk voornemen. Mijn handen jeukten toen ik zes weken met de halve Bijlmer voor Jan Lul in een bus had gestaan. Die bussen waren ingezet omdat de metrolijn gerenoveerd zou worden, maar vanwege een ruzie van de gemeente met een aannemer was daar niets van terechtgekomen.
Nu is het jaar bijna voorbij en wil ik graag bij wijze van uitzondering een klaagcolumn schrijven. Het gaat over de nieuwe led-lampjes van de Magere Brug, ingeschroefd door de Dienst Infrastructuur Verkeer en Vervoer (diezelfde instantie die ervoor had gezorgd dat ik weken voor niets in die hete bus stond en al zweetplekken had nog voordat we met de Zomergasten-uitzending moesten beginnen).
In een stuk over lichtvervuiling meldde deze krant dat alle 1800 gloeilampjes zouden worden vervangen door led-lampjes. DIVV meldde trots in een persbericht dat de Magere Brug een van de meest geliefde bruggen in Amsterdam is en tot over de landsgrenzen bekend: klopt helemaal . Ook stond in het bericht dat de brug volgens planning op 30 augustus is opengegaan. Lijkt mij ook zeker vermeldenswaardig, gezien de staat van dienst van de DIVV. Maar dan, over de led-lampjes: ‘Het lichteffect blijft hetzelfde.’
En dat was voor mij de druppel. Het is namelijk een flagrante leugen. Wie wil kijken of ik gelijk heb: ga ’s avonds op de Amstel ter hoogte van de Hermitage staan. Je hebt dan uitzicht op de brug richting de Stopera. Het is vrijwel een kopie van de Magere Brug, maar versierd met oude gloeilampjes: warm, geel, subtiel licht, dat op een Rembrandteske manier over de Amstel verstrooit. Kijk vervolgens naar de Magere Brug: lelijk wit licht. Een systeemplafond op een monument geplakt, met nauwelijks weerspiegeling in het water. Het is alsof de Amstel zegt: met jou wil ik mij niet associëren. En met de lichtsterkte van een kermisattractie (het idee was dus dat de lampjes minder lichtvervuiling gaven). En we hebben het niet over zomaar een brug, we hebben het over de bekendste en meest gefotografeerde brug van heel Nederland.
Het is nu natuurlijk veel te laat, de lampjes hangen er. Maar in het kader van de opbouwende kritiek, hier een gratis advies: beste gemeente, laten we redden wat er nog te redden valt. Koop een rol geelbruin cellofaanpapier, en plak het op alle lichtjes. Doe het. De mooiste brug van Nederland verdient beter. En dat alles voor de prijs van een halve millimeter metrotunnel.

In: Parool 11/12/10

Voor





Na