La Bamba

Voor het eilandgevoel hoef je niet op een eiland te zijn. Een eiland kan ook op het vasteland liggen. Een jaar geleden was ik in de stad Magadan, in het oosten van Rusland. De enige manier om naar deze stad te komen is met het vliegtuig. Magadanners refereren aan de rest van Rusland als 'het vasteland'. Datzelfde gevoel heb ik in Barrow, op het noordelijkste puntje van Alaska. Het is een desolate
plek: door de ligging staat er een gure wind, en is het meestal bewolkt. Barrow ligt boven de poolcirkel en dus komt de zon twee maanden per jaar niet op. Geen wonder dat er geen drank mag worden verkocht in dit dorp. We zijn hier voor een reportage over de traditionele walvisjacht door de plaatselijke Inupiat, maar door wind en sneeuwbuien is de jacht nog niet succesvol geweest. Zoals dat gaat met eilanders zijn de mensen hier vriendelijk, maar stug. We slijten de dagen met het verkennen van
de wegen rond Barrow, die allemaal na een paar kilometer stranden. Uit arren moede hebben wij gisteren aan het eind van een van de wegen een thermoskan met koffie leeggedronken,turend over de toendra, luisterend naar het enige radiostation. De presentator riep uit: 'Als je zit te luisteren, bel dan alsjeblieft. Dan weet ik dat ik dit niet voor niets doe'. Daarom was ik opgetogen toen ik een kadowinkel vond in de IJsbeerstraat, om de hoek van het hotel. De winkel heette La Bamba. Buiten in de sneeuw stond een plastic hertje, omringd met kerstverlichting (hier toepasselijk voor elk seizoen, en elk moment van de dag). Een oase van gezelligheid, La Bamba!
Bij binnenkomst kwam de warmte mij tegemoet. Er scharrelde een vrouwtje uit een soort
huiskamer ernaast. Ze zei geen ‘Hi, how are you’, zoals de rest van Amerika, maar dat vonnd ik wel verfrissend. Ze vertelde kortaf dat de winkel niet bedoeld was voor toeristen. Het plaatselijke museum, die had een kadogedeelte, daar moest ik maar naartoe. Ik zei dat ik zelf wel kon bepalen wat ik wel of niet wilde kopen en pakte zogenaamd geïnteresseerd een paar balletschoentjes met glitters, maat 36. De vrouw scharrelde weer weg, en ik probeerde te begrijpen waarom ze zo onvriendelijk was. Achter in de winkel was een kleine nis met nog meer spullen. Er lagen T-shirts, vlaggen en stickers met teksten als Eskimo power en Inupiat pride. Vervang Eskimo en Inupiat door white, en je was in Alabama. Uit het niets stond het vrouwtje
achter mij en fluisterde: 'Volgens mij moet je nu echt gaan'. Ik liep naar buiten, en keek naar het hertje met de kersverlichting. Een nieuwe sneeuwbui begon.

In: Het Parool 16/10/10