dinsdag 15 februari 2011

Miss Prosecco

Afgelopen weekend ging ik maar eens mijn Dirktas met foto’s doorspitten. Voor een interview had ik wat oude vakantiefoto’s nodig, en van het één kwam het ander en nu ligt mijn hele woonkamer vol met stapeltjes foto’s van een hele hoop verschillende vakanties, met de bedoeling ze in te plakken. Eigenlijk ben ik er al weer een beetje op uitgekeken, maar kan ik door die stapeltjes al een paar dagen niet aan de eettafel zitten. Ik weet niet hoe ik uit deze status quo kom. Uiteindelijk zullen alle foto’s wel weer ongeordend in de Dirktas verdwijnen.
Enfin, bovenop de stapel Amsterdam-Zuid lag een foto van mijn oppaskind, Joris Lam. Als ik daar kwam oppassen, hadden we altijd de grootste lol. Ik kan mij nog herinneren dat ik een heel goedkope digitale camera had. Samen liepen we naar het Museumplein met een frisbee. We gooiden de frisbee in de lucht, maakten er vage foto’s van met mijn camera en postten die dan op websites van ufo-spotters.
Toen Joris een jaar of twaalf werd, verloren wij elkaar uit het oog. Via via hoorde ik dat Joris in de tussentijd uit de kast was gekomen, om beter te zeggen uit de kast, door de kamer, en op de straat. Ik bedoel, hij blogt onder de naam Miss Prosecco. Sindsdien duikt Joris regelmatig op in de media. Hij schijnt in een programma te figureren dat Bij ons in de PC heet, waarmee hij een rel veroorzaakte door te zeggen: “Ikea is eigenlijk net een terrasje. Heerlijk. Lekker kijken naar dikke tienermeiden achter een buggy, die een halfbloedje voortduwen. Dan kom je terug van Ikea weer Amsterdam-Zuid in en denk je: eindelijk weer mooie mensen.” Bij SBS zag ik hem langskomen bij de top-25 van meest opvallende persoonlijkheden. En laatst stond hij op de voorpagina van Het Parool, waar hij leiding gaf aan een pro-bontdemonstratie.
Ik heb het idee dat Joris met volle teugen geniet van alle aandacht, op de biografie van zijn Twitterpagina staat ‘als het per se moet ben ik ook nog wel eens te porren voor een tv momentje’. Dat is zijn goed recht. Maar het blijft natuurlijk wel mijn oppaskind, dus kan ik het toch niet laten om een advies te geven: televisieroem is misschien verslavend, maar vaak zo vergankelijk als de bubbels in een glas prosecco. Wat minder tv-momentjes is echt niet erg, helemaal als je nog maar negentien bent. De wereld is groter dan Amsterdam-Zuid, studeer, reis rond! En mocht je daar echt geen zin in hebben: ik ben altijd beschikbaar om weer te gaan frisbeeën op het Museumplein. Ik garandeer je de volledige aandacht van ufo-spotters wereldwijd.

In: Parool 12 februari 2011
Eerdere columns verschenen in de bundel Van Moskou tot Medan (Prometheus)

5 opmerkingen:

Tom zei

:) Joris is mijn idol

bartblogt zei

Mooie column!

Daily stuff and more.. zei

Prachtig geschreven en deels herkenbaar.

Ik volg mijn oppaskind (van toen ik Au Pair was in US) via twitter. Gelukkig hoef ik me over hem geen zorgen te maken maar zou dat ook doen als de situatie hetzelfde zou zijn.

saltyletters zei

? Misschien denkt Joris dat hijzelf een frisbee is geworden ;)

danielmclion zei

Erg leuk. Vooral de vergrotende en overtreffende trap van "uit de kast komen". LOL! MOET ik onthouden!