Jelle Brandt Corstius – observeert een Zwijgend Echtpaar

Door mijn werk breng ik veel tijd door in restaurants. En een ding is mij opgevallen: in elk restaurant, waar ook ter wereld, zit altijd wel een Zwijgend Echtpaar. Ik bedoel een man en een vrouw die een maaltijd nuttigen zonder ook maar een woord te wisselen met elkaar. Ik begrijp deze echtparen niet. Het is al niet fijn om zwijgend tegenover elkaar te zitten, maar waarom zou je dat ook nog eens doen in een restaurant? De bedoeling van een restaurant is toch dat je lol hebt?

Natuurlijk zijn er echtparen die het prima vinden om zwijgend tegenover elkaar te zitten. Ik had ooit een vriendinnetje dat buitengewoon zwijgzaam was. Toen ik daar een keer iets over zei, antwoordde zei: “Ken je het nummer Enjoy the Silence’ niet van Depeche Mode?” Ik vind het een mooi nummer, maar die relatie heeft niet lang geduurd.

Eerder op Bali zag ik een Zwijgend Echtpaar eten bij een Italiaans restaurant. De jongen was westers en het meisje Indonesisch. Vanaf het moment dat zij gingen zitten wisselden zij geen woord met elkaar. Zij hadden wel een creatieve oplossing om de saaiheid te verdrijven: na het opeten van elk gerecht toog het meisje naar een naastgelegen batikwinkel, om voor het volgende gerecht weer terug te komen.

Afgelopen weekend, aan de andere kant van de aardbol in de stad Moermansk, ergens boven de poolcirkel, zat ik achter een tafeltje met een Zwijgend Echtpaar. Achter het echtpaar hing een spiegel, zodat ik goed zicht had op zowel de man als de vrouw, die natuurlijk tegenover elkaar zaten.

Eerst hoopte ik dat dit Echtpaar van de Depeche Mode-school was. Maar daar zagen ze te ongemakkelijk voor uit. Een echtpaar dat van stilte houdt zou elkaar toch in ieder geval af en toe een liefdevolle blik werpen. Toen dacht ik dat zij misschien net een flinke ruzie hadden gehad, en dat het tafeltje nou eenmaal was besproken (ik ben een optimist). Maar zo zagen ze er niet uit. In het geval van ruzie had een van de twee het toch niet kunnen laten de ander een verwijt te maken, al is het klein en sissend.

Nee, dit was een klassiek Zwijgend Echtpaar. De verveling was bijna tastbaar. Na het nuttigen van het dessert dacht ik dat de vrouw iets tegen haar man ging zeggen, maar het was voor de ober bedoeld, die de rekening kwam brengen. Zwijgend hielp de man de vrouw in haar bontjas en samen liepen zij de ijskoude poolnacht in.

In: Trouw 9 februari 2010